Astrid Löfgren

N, uważam, uważam, ale czasem miło tak sobie pomyśleć, że jednak odejdą od swoich strasznie tendencyjnych chwytów. Pietro jak Pietro, ale gość z silnika na pewno żyje.
Pięknie zmiany się szykują <3
Pewnie tak będzie. Swoje komentarze zacznę sypać pewnie już w trakcie seansu. Ciężki jest żywot czepialskich istot.
Zaświtała, jasne, że tak. Nie przez sam fakt twojego zamiłowania do gnębienia Wiennie'go, ale przez to, że to było zbyt idealne. Korzystne, ale jakieś takie... Nienaturalne. Jak gra. Z drugiej strony potrafisz tak człowieka zaskoczyć, że nie zdziwiłabym się, gdyby jednak żadnego innego dna nie było.

/Jeśli to właśnie Steve zginie w CA:WS, będę strasznie zawiedziona, bo będzie oznaczać to, że Marvel niczego się nie nauczył i nadal będzie ożywiał swoich bohaterów. Tym bardziej, że ponoć pan Evans rozważa renegocjacje kontraktu po IW, więc może być go jeszcze więcej. A poza tym, nie ważne co Marvel zrobi, nie uda mu się dogodzić wszystkim. Z jednej strony są głosy, że Marvel nie ma odwagi zabijać swoich bohaterów, a z drugiej słychać wielkie jęki, że dlaczego zabili Pietro, i że powinien żyć. Czego nie zrobią, będzie źle.

/Ja już mogę zacząć się czepiać, chociaż premiery jeszcze nie było – w pierwszym zwiastunie, w scenie na lotnisku na tarczy Steve’a nie ma śladów po pazurach Pantery. W spocie są już widoczne. 

/Zdaję sobie sprawę z tego, że było to momentami wręcz przerysowane, bo właśnie takie z zamierzenia miało być, i dziwiłam się, że nikt nie zwrócił na to uwagi. Chociażby z zemsty za moje wieczne czepialstwo :P

Clint, matko, kto to wymyślił? Strasznie brutalne rozwiązanie. Dosłownie jak z chorymi psychicznie albo niepełnosprawnymi w zamierzchłych czasach. 

/To rozporządzenia Fury’ego, dyrektora Coulsona i rady. My, malutcy nie bardzo mamy coś do gadania, mamy po prostu wypełniać rozkazy i stosować się do regulaminu. I to zapewne dwa główne powody, przez które tak rzadko wysyłają mnie na tego typu misje. 

James, no ale w sumie jedyna, na którą się natknąłeś. Oprócz rudej i uśpionych, czy jak im tam było. Musisz chyba nauczyć się samemu sobie kopać w tyłek, przykro mi. Etapy pogodzenia się ze śmiercią kogoś bliższego niż inni, lepiej?
To wszystko o czym póki co mówiłeś. Czemu kiepskie? Lepsze takie niż żadne. Przynajmniej coś cię interesuje.
Ty też jesteś odpowiedzialny za swoją przyszłość. Masz decydujący głos. Spokojna głowa, najbardziej zdziwią się ateiści. Nie musi być piekło, może być przecież gehenna. Dobrze pamiętam? No, w każdym razie na te tematy lepiej rozmawiać z duchownymi.

/”Natknąłem” to raczej kiepskie określenie, bo gdybym tylko chciał, znalazłbym ich więcej. Jeśli wie się jak i gdzie szukać, wcale nie jest to aż tak trudne. Ale nie czuję takiej potrzeby, wręcz przeciwnie, wolałbym unikać odnawiania dawnych przyjaźni. Nie bardzo zgodzę się też z tą całą żałobą, godzeniem się ze śmiercią, jak zwał, tak zwał. Tu nie trzeba rozpaczy, a raczej, bo ja wiem, akceptacji takiego stanu rzeczy? Śmierć już dawno przestała mnie jakoś szczególnie ruszać, przyzwyczaiłem się do niej. Poza tym, kim by był, jeśli rozpaczałbym po czyjejś śmierci, nienawidził tego, kto ją zadał, jednocześnie samemu planując zrobienie czegoś podobnego?

/Gehenna to taki jakby czyściec. Życie po życiu, że tak to ujmę, to Olam Haba. Gehenna to miejsce, w którym dusza czeka na osądzenie i przebaczenie – lub nie – wszystkich popełnionych za życia grzechów. Olam Haba to właśnie… życie po życiu, świat czysto duchowy, który ma nadejść, miejsce do którego trafia nieśmiertelna dusza. Na siłę można by to porównać do chrześcijańskiego nieba, ale jednak byłoby to nie do końca trafne porównanie. Za to nie ma czegoś, co można by uznać za odpowiednik piekła. Jest tylko zawieszenie w gehennie.