Astrid Löfgren

N, przyznaję, jest jakiś sens. Wikingowie dotarli też do Ameryki, więc może to miało być taki hołd, plus to, o czym mówisz :D Z sensem czy bez - i tak nie wygląda to dobrze moim zdaniem. Poza tym nawet imię mi nie pasuje do takiego imidżu. Już prędzej jakiś Harald czy inny Gunnar,, już pomijając pochodzenie :P

A więc sens kucyka i topora wyjaśniony. Teraz czas na doszukiwanie się go w jeżdżeniu na czerwonym tyranozaurze :P 

I imidż Steve'a imidżem Steve'a, ale zobacz w czym biegał biedny Buckyś: klik. Biedny musiał biegać po opanowanej przez hulki Grenlandii w samym pasku i spódniczce! A do tego zaczął cierpieć na całkowity brak jakiejkolwiek talii. 

James, w moim odczuciu to, że się wie, że jest się w czymś dobrym, jest już samo w sobie wiarą we własne możliwości. Zresztą, to o czym mówię jest naukowo udowodnione, ale nie musisz się z tym zgadzać.
A ja nie ukrywam, że jestem zdziwiona, bo naprawdę uważałam, że będziesz unikać wszelkich fikcji, tym bardziej dotyczących zbrodni. Kiedyś wspominałeś, że to nieco miesza w głowie. Głównie o to mi chodziło, a nie o to, że jesteś oporny na tego typu rozrywki, bo jesteś na to za głupi - tak właśnie myślę, że to odebrałeś, mogę się mylić. Nie miałam zamiaru ci uwłaczać.
A jesteś w stanie określić dokładnie? No raczej nie. Macie jakąś teorię, co mogło się stać z tą dziewczyną?

/Nie bardzo obchodzi mnie to, co zostało "naukowo udowodnione". Udowodnione zostało choćby to, że skok z osiemnastego piętra na beton powinien mnie zabić, a patrz, coś nie bardzo mi się to udało. Nie wspomnę już o innych rzeczach, które powinny mnie zabić albo zrobić ze mnie warzywko, a jednak tak się nie stało. Więc jednak nie zamierzam się z tym zgadzać.

/Może i zbyt wiele rzeczy odbieram jako atak na moją osobę, ale właśnie w ten sposób to odebrałem. Nie pamiętam wszystkiego, co komuś powiedziałem, więc zwyczajnie nie skojarzyłem odniesienia do moich współcześniejszych słów. Zdążyłem przeczytać tyle sprawozdań i akt, że tematyka fikcyjnej zbrodni nie bardzo mi już przeszkadza, a raczej... te wszystkie absurdy w jej przedstawianiu odrobinę mnie bawią, jeśli można to tak nazwać. Fikcja sama w sobie nadal mnie irytuje, ale łatwiej jest mi zapamiętywać zwroty, gdy widzę używanie ich w zdaniach, a nie z suchych, słownikowych definicji. 

/Jeśli bym się uparł i żadne niespodziewane wydarzenia nie miałby miejsca to zapewne tak, mógłbym i to nawet co do godziny. Jednak nie wydaje mi się, by miało to teraz jakikolwiek sens. 

/Wygląda to na robotę Projektu Ogar. Zajmują się tropieniem niedobitków Departamentu, wszelkiej maści eksperymentów- tutaj serdecznie pozdrawiam- i jakkolwiek uzdolnionych. W tym przypadku ich pofatygowanie się nie ma to do końca sensu. Jasne, mogą próbować wyciągnąć z niej informację o ojcu, cioteczce Belovej czy kimkolwiek innym, ale... coś tu wyraźnie nie gra.