Ana Morgan

Ok... Jeszcze nie wiem o co dokładnie chodzi, ale niedługo się dowiem :D
I co tu się dziwić? Stworzyłaś świetnego bloga, ot co :P
A ja się przemęczyłam, choć sezon w ogóle mi się nie podobał. Pierwszy pomimo wielu wad był lepszy. Brak Angie dał się we znaki, a żona Jarvisa z charakteru trochę ją przypomniała, choć to jednak nie było to samo. A historia jak dla mnie nie trzymała się kupy i w ogóle mnie nie wciągnęła. Brakowało dobrego czarnego charakteru, który by to jakoś pociągnął i trochę namieszał. Wiele wątków wprowadzonych na siłę, ale ostatnie trzy odcinki mi się podobały i to tylko ze względu na Thompsona, którego do tej pory nie lubiłam, a teraz jedynie on wydaje mi się godzien uwagi. Niestety jednak ostatnia scena mnie rozczarowała i jeśli 3 sezon powstanie to zajrzę do niego tylko po to, by rozwiać swoje wątpliwości :)
I nie wiem czy ci się już pytałam o to czy nie, więc zapytam (może ponownie) ^^ Jaka jest twoja ulubiona postać damska z komiksów Marvela?

/Blog blogiem, ale nadziwić nie mogę się temu, jak ludzie wytrzymują zrzędzenie pana B., bo przyznaję, że czasem sama mam z tym problemy. Chociaż trzeba chłopakowi przyznać, że się stara i ostatnio jakoś mniej narzeka.

/Czytałam kilka opinii o drugim sezonie, bo chciałam sprawdzić, czy może w kolejnych odcinkach robi się ciekawiej, i natykałam się głównie na komentarze, w których główną antagonistkę porównywano do czarnych charakterów z kreskówek dla dzieci, a Peggy - niestety, ale po raz kolejny - do Mary Sue. To mnie nie zachęciło i zupełnie sobie odpuściłam. Szczególnie, że nie ma już Angie (why, przecież idealnie pasowałaby do LA!), a Dottie wydała się jakaś mniej interesująca. Ale może się przekonam i zerknę chociaż na końcowe odcinki, bo Thompsona jednak całkiem lubiłam i dobrze, że postanowili go rozwijać.

/Przyznaję, wskazanie tej ulubionej postaci damskiej jest trudniejsze niż męskiej, ale w moim top trzy są Carol Danvers Storm i, Melissa Gold aka Songbird.

Więc mam rozumieć, że teraz raczej skupiasz się na pracy :) Naprawdę mi przykro, że tak to się potoczyło.
A co do drużyny to zdarzają wam się jakieś kłótnie, sprzeczki. Czy jednak dogadujecie się ze sobą bez żadnych zgrzytów i wszyscy się wzajemnie wielbią?

/Zawsze skupiam się na pracy. Teraz jestem już po prostu pewna jak nigdy wcześniej, że lepiej nie rozpraszać się w żaden sposób, bo nie ma to ani sensu, ani przyszłości.
/Może nie rzucam się sobie do gardeł, a przynajmniej póki co nie mieliśmy do tego powodów, ale to naturalne, że nie zgadzamy się we wszystkim. Ale potrafimy dochodzić do kompromisów.

Ja z Jimmy'm nie miałam nic wspólnego, kolego :P
Nic nie rozumiem... naprawdę.
Pewnie, że dobrze. I do tego skończyłeś z "nałogiem", w końcu zrozumiałeś, że to nic nie da. Gratuluję. A poza rocznicą śmierci miałeś też urodziny. Więc wszystkiego najlepszego :D Spóźnione, ale jak najbardziej szczere. I przypomnij mi, które to już?
Zmolestowano? Chcę wiedzieć?
Tak faktycznie, miałeś cudowny miesiąc. Tylko pozazdrościć. Ale grunt, że dostrzegasz pozytywy :P
Czyli nadal uciekamy... Dali ci trochę spokoju, czy wciąż depczą ci po piętach?
I kto to Orlova? I dlaczego jej pomagasz?

/Fakt, bo przecież między Jimmy'm i Jamie'm jest taka wielka różnica. A nie, czekaj, jednak jest. Jimmy to chociaż imię męskie. Niby Jamie ponoć też, ale i tak zawsze będzie kojarzyć mi babskim imieniem.
/Witaj w klubie. Też wielu rzeczy nie rozumiem. Często nawet siebie samego, ale zdążyłem się przyzwyczaić.

/Ym, w tym roku były dziewięćdziesiąte... czwarte, jeśli dobrze liczę. A przynajmniej rocznikowo, bo tak naprawdę to nie wiem, ile mam lat. Ciężko policzyć. A poza tym, rocznica śmierci - mogę to tak w ogóle nazywać skoro, niespodzianka, nadal żyję? - wypada o tydzień przed urodzinami, więc nic się tu nie wyklucza. Więc najpierw mogłem próbować zapić się w trupa, a potem... a nie, urodzin nie obchodzę, więc nie było żadnego "potem".
/Uciekamy? Nie wiem jak ty, ale ja nie uciekam. Urządzam sobie tylko wycieczkę krajoznawczą do Nieckiego Okręgu, wiesz śladem wspomnień i tych innych ckliwych bzdetów. Nie mogę? Mogę.
/Orlova to... ym, imię mi uciekło, przyznaję się. Nie używam go, więc jakoś tak trochę zapomniałem. Wiem, że na pewno nie Natalia, bo fuka, gdy ją tak nazywałam, Ale czy to takie ważne? Grunt, że wiem, że jej ojcem był Anatolij Pavlov. Urzędas, chyba całkiem znany fizyk. Zabiłem go, tak tylko napomknę, ale jeszcze tego Orlovej nie powiedziałem. Mało istotny fakt, nie? Ale wracając. Kilka lat tamu Antalianównę i jej matkę porwała rosyjska mafia, później wplątało się w to SHIELD i przez kilka lat trzymali młodą pod kloszem, szkolili ją i tak dalej - a jak my to robiliśmy, to zostaliśmy uznani za tych złych, też mi sprawiedliwość - aż młoda... Ava, tak się nazywa, im zwiała. A ja się w to wplątałem, bo cóż... ze wstydem przyznaję, że mam mały problem z podejmowaniem dobrych decyzji, gdy jestem na rauszcie. Nigdy nie zapijaj sympatykomimetyków rosyjską wódką, dobrze ci radzę.