Astrid Löfgren

N, sam Bucky wystarcza, żeby mocno przeżywać film, którego jeszcze się nie widziało, a co dopiero będzie, jeśli się obejrzy i dołączy do tego historie innych postaci, które też nie są kolorowe. No ale chyba ludzie, którzy już widzieli, żyją i chwalą, nie? Więc nie może być tak źle. Po Avatarze to i ja miałam problem. Pamiętam, jak dobita się wtedy czułam. Boję się pomyśleć, co będzie teraz.
W sumie od DC mało co oglądałam, ale jakoś szczególnie nie porwały mnie te filmy. Są zbyt ciężkie, mimo że wcale nie mają aż tak bardzo rozbudowanej i skomplikowanej fabuły, żeby ich nie rozumieć.
I w etykietach widzę błąd. Chyba powinna być Wandzia, zamiast Stuckyholiczki? :)

/Z tym chwaleniem do jednak różnie, bo przeglądałam recenzję i kilkukrotnie już natknęłam się na głosy osób, które były filmem zawiedzione i narzekały na to, że zakończenie CA:CW rozczarowuje (zakończenie, nie genialna decyzja Bucky'ego), bo zwiastuje, że CW nie będzie miało jakiś znaczących konsekwencji, a niektóre postaci są dość niespójnie prowadzone. Są to co prawda pojedyncze głosy, ale jednak są. I już się boje, że zawiodę się na filmie jak na AoU.

/Komiksy DC jeszcze przełknę i znajdę w nich coś dla siebie, ale za to filmów nie mogę znieść. Ich fabuła jest równie skomplikowana co u Marvela, ale za to jest przedstawiona w ciężki, patetyczny, niestrawny dla mnie sposób.

/Nope, to nie błąd, a gdzie tam. Chciałam po prostu zasugerować, że Wanda skrycie fangirluje Stucky, ale po prostu wstydzi się do tego przyznać :P 

James, no czekałam, aż dojdziesz do takiego wniosku. Szukałeś drogi, ot co, poszedłeś w religię, bo i za bardzo nie miałeś wyboru. Głupio? Nie, nie głupio. Szczerze i w zgodzie z samym sobą i Bogiem, jeśli istnieje. To chyba lepsze niż robić coś wbrew sobie i udawać.
A jak powiem, że cofam tamto i uargumentuję to tym, że kobieta zmienną jest, to powiesz? Nie no, dobra. I tak możliwości nie ma zbyt wiele, więc sobie dopowiem po swojemu. Tylko jeśli dopowiem sobie, że zamordowałeś, wywiozłeś i spaliłeś całą rodzinę niewinnych ludzi, i jeszcze sąsiadów na dokładkę, bo mieszkali zbyt blisko, a w rzeczywistości zamieszkałeś tam, bo właściciele akurat są na wakacjach, to się mnie nie czepiaj.
Bo może mówiłeś i tym razem to mi wypadło z głowy? Rumunia z jakiegoś konkretnego powodu?
Gdybym obraziła się i zrobiła awanturę za to, że powtórzyłeś po mnie moje własne twierdzenie na swój temat, to chyba by oznaczało, że jest ze mną gorzej niż myślę. Ciekawi mnie to. Lubię wiedzieć i rozumieć. Nigdy nie wiadomo, co się w życiu przyda. Czyli jak już wiesz gdzie, to unikasz tych „punktów krytycznych”? 

/Skoro na Ziemi zlądował sobie nordycki bożek, to dlaczego ten Bóg miałby nie istnieć? To nie tak, że zmieniłem zdanie i przestanę w Niego wierzyć, nie. Ja po prostu... no, trochę przesadziłem. A mówi się ponoć, że nadgorliwość jest równa faszyzmowi, czy jakoś tak to leciało, a więc lepiej trochę odpuścić.

/Nikogo nie spaliłem. Tyle powiem. A najbliższa sąsiadka jest stara, przygłucha i uzależniona od hodowania kotów, a w mieszkaniu nie ma niczego podejrzanego, więc nie widzę potrzeby pozbywania się jej. Najprawdopodobniej nie zdaje sobie nawet sprawy z mojej obecności.

/Jak jeszcze tobie zaczną umykać pewne rzeczy, naprawdę trzeba zacząć bać się tego, jak będą wyglądać te rozmowy. Ale jakby co - polecam założenie dzienniczka. Ja mam już kilka. I nie, nie ma żadnego konkretnego powodu. Po prostu posuwam się naprzód, a Rumunia była po drodze.

/Wiesz, może i czasem nie daję rady hamować swoich masochistyczno-samobójczych zapędów, ale niedorozwinięty jednak nie jestem i niektóre sprawy jako tako kojarzę. Spodobał mi się spokój, więc nie będę go rujnował wpienianiem ciężarnej. Mam resztki instynktu samozachowawczego.

I jeśli już wiem, gdzie takie "punkty krytyczne" są, mogę ich unikać albo zabezpieczyć je w jakikolwiek sposób. Byleby utrudnić im robotę.

Ach, okej. Sądziłam, że chodzi o taki trochę szerszy zakres kontaktu, że jest gotów pogadać z kimś dłużej niż tylko po to, żeby załatwić jakieś sprawy. Właśnie przez te dwa lata, kiedy sobie radził, zamrożenie wydaje się jeszcze bardziej absurdalne, niż jest. Zamrożony i do tego bez ręki. Słuszna decyzja, Bucky, naprawdę.
Czyli co, uśpieni wchodzą w grę?

/Tak naprawdę o tym, co Bucky robił przez te dwa lata, nie zostało powiedziane prawie nic. Robi zakupy, czyta gazet, ma mieszkanie (stół, kilka krzeseł, szafek, lodówka, materac i stosy pamiętników), a poza tym - nic. Ale wiadome jest, że sobie radził, obcował z ludźmi, nikogo przypadkowo nie zabił, nie dostaje regularnych napadów morderczego szału, więc po co mu to było? No dobra, wiemy, że się boi własnego umysłu, ale hej, przecież w drużynie Steve'a jest Wanda. Wiesz, ta laska, która potrafiłaby pewnie coś na to zaradzić. Ale gdzie tam, po co to komu, lepiej się zamrozić i przeczekać. A nóż widelec problem sam zniknie.
/Ci goście z tej sceny to agenci, których Winnie trenuje. I tym agentom zostało podane serum podobne do tego, które ma Bucky. Trenuje ich na nowych WS. Czyli to teoretycznie Projekt Zephyr, a więc uśpieni. Tylko ciekawi mnie jedna rzecz - dlaczego ich ogolono na łyso, a Buckyś ma piękne, długie włoski :P?

/I ponoć pomysł z wsadzeniem Bucky'ego do lodówki nie był braci Russo, a tylko i wyłącznie Marcusa i McFeely'ego. Tak samo ten "zaskakujący pocałunek".