Astrid Löfgren

N, może pan Stan mimo misiowatości będzie w stanie stworzyć Winniego Badassa bez bobra. Potrafi grać oczętami, więc może tu tkwi psikus. Tu popacza, tam popacza, zmarszczy brwi i będzie zło wcielone, a później uroni łzę. Albo zaczynają kręcić sceny, gdzie Winnie już się ogarnął i stał się dość miłym misiem. Kto ich tam wie.

 "Winnie Badass bez bobra i samotna łza"- niezły tytuł na ff. Mówię ci, wykorzystaj go!

 Oj no, ja wiem, że pan Stan potrafi paczać i ronić łzy jak nikt inny, ale Winnie z aparycją misia-pysia to już po prostu nie to samo :( 

 Zdjęcia kręcone są w Atlancie, Buckysia z więzienia wyciągnęli (albo sam się wyciągnął), więc miał już czas i szansę na pozbycie się zdechłego zwierza.

James, skoro rozkaz to zakładam, że go wykonywałeś, więc co wtedy robiłeś? Bo raczej nie biegłeś na potańcówkę do remizy.
Że w ziemię wgnieciesz samochód? Ile te ramię może ważyć? Z 30 kg? Wyglądasz bardzo niepozornie, to fakt, chociaż kiedyś myślałam, że stówkę na bank przekraczasz.
No tak, to jedna z podstawowych potrzeb, ale biorąc pod uwagę te wszystkie ekscesy, które urządzały ci chore psychicznie panie z Hydry, panowie może też, nie wiem i nie wnikam, znaczne uszkodzenia mózgu, twoje negatywne nastawienie do siebie, aseksualność, stres i ubezpłodnienie, które może prowadzić do zaburzenia gospodarki hormonalnej, i jeszcze coś bym wynalazła, ale już mniejsza, to wydawało mi się wielce prawdopodobne, że jesteś takim wyjątkiem. A tu zonk. No nieźle.
Zawsze reagowałeś złością na złość, że tak powiem?

 Zawsze znajdował się ktoś, kto mnie pilnował i pomagał jakoś zorganizować czas. Woleli nie dopuszczać do tego, żebym się nudził, bo zbyt dużo wtedy myślałem. Poznałem więc wszelkie gry karciane, gry z użyciem broni, z użyciem alkoholu, albo z użyciem wszystkich tych rzeczy jednocześnie.

 W ziemie to może nie, ale raczej ciężko byłoby go po tym przywrócić do stanu używalności. Nie znam jego dokładnej wagi, ale zapewne oscyluje ona w okolicach dwudziestu-kilku kilogramów. Moja waga z protezą i całym żelastwem, które mi wszczepiono to jakieś sto dwadzieścia parę kilo. Jestem jak piórko.

 W potrzebie dotyku wcale nie musi chodzić o seks, a właśnie o sam komfort z tego dotyku wynikający, prawda? Wyobraź sobie, że jedyny dotyk jakim cie przez lata obdarzają, wiąże się z brutalną przemocą albo zabiegami pseudo-medycznymi, które są nawet gorsze. I uwierz, że nie ważne jak aspołeczną osobą byś była, czasem potrzeba zwykłego, nie podszytego niczym dotyku, byłaby niemal nie do zniesienia. Wiem, co mówię. Zdaje sobie też sprawę z tego, jak teraz brzmię i z tego, że gdybym powiedział to dawnemu sobie, to pewnie padłby ze śmiechu, ale z czasem priorytety i potrzeby zwyczajnie się zmieniają. Taka prawda. Wcale też nie zaprzeczam, że takim wyjątkiem nie jestem, więc chyba jednak żaden "zonk". 

 Nie, raczej nie. Przynajmniej wydaje mi się, że nie.