Astrid Löfgren

N, no są nooo, ale to nie takie kapitańskie kozaczki jak w komiksach, jakby dopiero co zawinął do portu wraz z ekipą ziomków-piratów. Chyba że to ja coś źle kojarzę.
Znęcaj się, znęcaj. Nie może być mu za dobrze. 

Niestety, ale kojarzysz dobrze. Chyba i moja wyobraźnia szwankuje, bo nie potrafię wyobrazić sobie pana Evansa w czymś takim, bo nawet te sceniczne rajstopki były lepsze.

I tak bajdełejem- nominowałam cię LBA. Piszę to tutaj, bo przynajmniej mam pewność, że przeczytasz :P

James, czyli nie kontrolujesz tego? To chyba dobrze. W pewien sposób.
Przyzwyczajaj się. Zresztą - ja się słowem nie odezwałam na temat babć, więc nie moja wina. O striptizie też nie powiedziałam nic dosłownie.
No nie tak jawnie, skoro znaczna część ludzi tego nie zauważa.
Ooo, czytasz coś oprócz akt, dokumentów i innych tajnych rzeczy?
Nie uściśliłeś, stąd wątpliwości. Co to za biznesy ta jej rodzinka prowadzi/ła?
Zawsze uważałam, że masz nudne życie.

/Nie wiem czy dobrze czy może jednak źle, bo punkt sie...widzenia zależy od punktu siedzenia. Jak wszystko inne, to także ma swoje plusy i minusy, i dość ciężko stwierdzić, których jest więcej. Wydaje mi się jednak, że to dość dobry znak.

/Nie musiałaś mówić tego dosłownie, żeby można było załapać aluzję. I tak, wiem, starsze damy to moja wina. Nie zmienia to jednak dziwności całej sytuacji.

/Dobra, może nie bardziej jawne, ale na pewno bardziej powszechne? Teraz lepiej?

/Naprawdę mogłaś sobie darować to wielkie zdziwienie. Ale tak, ostatnio zdarzyło mi się przeczytać coś więcej niż dokumenty i "inne tajne rzeczy". Nie zostanę raczej fanem współczesnej literatury, ale przynajmniej pozwala to zająć czymś umysł. 

/Mówiąc "rodzinne powiązania" nie chodziło mi o biznes, a raczej o geny. Ojciec teoretycznie nieznany, ale w praktyce nie trzeba się zbytnio wysilić, by dojść do tego, że był jakimś urzędasem wmieszanym w sprawy Mateczki Rosji. Matka zmarła naście lat temu i wydawało się, że przed wyemigrowaniem do Stanów, dobrze zatarła za sobą wszystkie ślady. Okazało się, że jednak nie bardzo, co było do przewidzenia.

/Zawsze uważałem, że moje życie jest cholernie pochrzanione. Znaczy, może nie zawsze, ale od dłuższego czasu. Ale przynajmniej moja pechowa gwiazdka dba o to, żebym się nie nudził.