Astrid Löfgren

N, faktycznie, masz rację, moja wina. 

Yelena, o proszę, to rzeczywiście taka kuleczka to za mało.

Clint, za co?

Sam, myślałam, że gorzej. Ale fajnie, że chociaż troszeńkę jakiś postęp :) 

James, przepraszam, czy ja gdzieś wyraziłam jakiś żal z tego powodu, że mnie zwyczajnie wkurzyłeś? No chyba nie, więc po co te teksty o przepraszaniu? Kulturalnie ci pogratulowałam osiągnięcia.
Ja ci mówiłam i prosiłam, bądź szczery i nie mów tego, co ludzie chcą usłyszeć, to nie, dalej jakieś głupie gry słów i udawanie urządzasz. Oszukujesz wszystkich wokół, oszukujesz samego siebie, błądzisz jak dzieciak we mgle, a teraz będziesz się jeszcze bardziej karmić słówkami, jak to strasznie złym przedstawicielem związku zawodowego morderców jesteś, i jak to bardzo jesteś niedobry, i jakie przerażające rzeczy robisz. Strach się bać.

Yelena:
Ale porządny kop prądu na niego działa. Może nie boli go jakoś bardzo, ale jaką daje satysfakcje.

Clint:

Za bycie kompletnym chujem. Jak go nie kochać? Naprawdę, aż miało się ochotę ściskać go 

z miłości i nigdy nie wypuszczać. 

Sam:

Postęp na pewno, ale w najbliższym czasie nie ma chyba szans na jakiś większy przełom. Przynajmniej póki sytuacja się nie unorm... nie wróci do dawnego stanu. 

Bucky:

Tylko, że ja jestem tym "przedstawicielem związku zawodowego morderców" i to jednym z najlepszych, a do tego robię niemiłe rzeczy, więc gdzie widzisz tu kłamstwo? 

A owszem, należy się bać. Bawi mnie widok tego robactwa błagającego o szybką śmierć i niemal lubię to robić. To szczere, nawet bardzo. 

Nie jestem potulnym szczeniaczkiem, ktoś chyba o tym zapomina. 

N: Nawet nie wiesz, jak bolesne jest wypisywanie tych bzdur, jakie prawi Buckyś. To niemal boli fizycznie :P