Astrid Löfgren

N, zawsze można zrobić jakieś zawody w siorbaniu i się przekonać, czy na pewno jest lepszy.
To tylko nędzne straty w obliczu walki z wielkim zagrożeniem. Tyle, co nic.
Zaczynam wątpić. Tylko Bucky'ego ratuje w ten sposób. 

/Nie radzę, przegrasz. Skubaniec ma te swoje super-żołnierskie ułatwienia, a i mimo tego jeszcze by kantował. A potem się tego wypierał.

/Z wielkim zagrożeniem, którym byli... oni sami? Szlag, ani nie wygrają, ani nie przegrają, więc trzeba unikać lotnisk. I miast, I łąk. Najlepiej to w ogóle schować się w piwnicy. Albo w bunkrze. Tak, lepiej w bunkrze.

/A Bucky musi wyjątkowo to lubić, skoro ciągle trzeba go ratować.

Hej, Sam. Spóźnione wszystkiego najlepszego. Czego ci życzyć?
No i co słychać tak ogólnie? Jak się trzymasz?

 Dzięki za pamięć, naprawdę, ale nie mówmy o tym, co? Aż czuję, jak się starzeje, a mój duch jest jeszcze zbyt młody i niegotowy na zbliżanie się do czterdziestki.

/No i akurat ja trzymam się dość dobrze. Choć sprawy zdają się przybierać niezbyt dobry obrót.

Steve, ale nie zamierza w jakikolwiek sposób wtrącać się w ostatnie wydarzenia?

 Nie, postanowił, że Wakanda pozostanie tak neutralna, jak tylko się to uda, i nie zamierza się w żaden sposób mieszać w ten spór. Przynajmniej nie oficjalnie. Nieoficjalnie pozwala nam działać.

Bucky, to nie rób. Nie denerwuj mnie. Nie. No nie. Proszę.

 Dobra, dobra, nic już nie robię. Zadowolona?