Astrid Löfgren

N, może stałam się dla niego zbyt oschła. Pogłaszczę go po główce przy najbliższej okazji. Może nie inna bajka, a inny rozdział tej samej bajki.
Kredyt zaufania ma bardzo duży, bez obaw. Jak się tak zagłębić i porozmyślać, to koncepcja wydaje się mniej głupia. Od dawien dawna w końcu wykorzystuje się w protestach autorytety. 

/O, właśnie. Ranisz go swoją oschłością, a on biedy wije się we wszystkie strony, by zyskać trochę twojej przychylności. A że nieco nieudolnie mu to wychodzi... Cóż, to Bucky, nikogo nie powinno to dziwić.

/Jak to się mówi - jeśli coś jest głupie, ale działa, to wcale nie jest głupie. 

Sharon, wszystko z ukrycia?

 Jeśli tylko nam by się to udało, to tak. To byłaby najlepsza opcja.

Steve, chodzi mi o to, że stałbyś się swego rodzaju zapalnikiem. Twój udział mogliby wykorzystać przeciwko tobie, ludzi skierować przeciwko tobie, a wtedy wszystko straciłoby sens. Ufam ci jednak na tyle, by wiedzieć, a przynajmniej mieć nadzieję, że osiągniesz cel z jak najmniejszymi szkodami. 

 Biorę to pod uwagę. Nie jestem tak naiwny, by wierzyć, że na pewno wszystko się uda, że na pewno wszystko dobrze się skończy, a rejestracja cudownie zostanie zaniechana. To niemożliwe. Ale i tak chcę być dobrej myśli.

Bucky, mogę, to przesadzam. Jak płaczesz na zawołanie, to i z takich głupot wychodzą traumy. A zresztą, mistrzem przesadzania to ty swego czasu byłeś, ja się tylko uczę od najlepszych.

 Nie prawda, nie zgadzam się z tymi oszczerstwami.