Astrid Löfgren

N, gdy zacznie być kandydatem na męską wersję teściowej, nauczy się od razu, jak odpędzać dziewczęta od syneczka. O miłych słowach zapomną obydwaj.
Bucky-Stucky daje radę, więc standardowy też mógłby. Najpierw trening ze zwierzakami, oczywiście. Albo fakt dokonany, wtedy może by się spiął. Ale ja wiem, czekają go inne, gorsze ciosy w tyłek niż marudzące dziecko.
Twoim zdaniem rzeczywiście wyszedł bardziej ludzko? 

/Proszę cię, Bucky ma bycie męską wersją teściowej we krwi. I to właśnie mnie martwi :P

/Bucky-Stucky daje radę, ale nie zapominajmy, że jego życiorys po CA:WS różnił się od tego standardowego - nie było ucieczki przed wielkim, złym kotkiem z ostrymi pazurkami i żądzą mordu, a była za to terapia. Dlatego nie jest tym rozedrganym kłębkiem nerwów z humorami jak baba w ciąży, który znamy, a jest nawet dość znośny i fochy wyładowuje na Stevenie

/Cóż, dla mnie Steve nigdy nie był nieludzko wyidealizowany, więc dokładanie mu tego etapu w życiu nie było konieczne.

Nie jest łatwo zapanować nad sprzecznymi uczuciami, tym bardziej jeśli chodzi o ojca, osobę przecież tak ważną w życiu. Kochasz, bo tata, nienawidzisz, bo tyran. Złotego środka próżno w tym szukać. Trochę cię rozumiem, chociaż z innej perspektywy. To po prostu boli, ta sprzeczność, więc myślę, że z tego te usprawiedliwianie może po trosze wynikać. Chcesz się czuć lepiej.
Okej, chyba Bucky wlazł na niestabilny grunt, więc pewnie nie chcę pytać, kto ubiegł, i tak dalej, co nie?
Nieśmiało chciałam właśnie zapytać o sekret tych włosów… Bo zazdroszczę strasznie.
No i tak, zapomniałam, że Ian miał jakieś pół roku, kiedy go znaleźliście. Mroczne są jeszcze chwile, kiedy twoje dziecko ulewa właśnie wtedy, kiedy je przebierzesz, a do tego zaczyna płakać wtedy, gdy tylko zamkniesz oczy.

Steve: Wmawiano mi raczej, że skoro to ojciec, to muszę go szanować. Miłość była sprawą drugorzędną i niemal od początku wiedziałem, że on nie kochał mnie, a ja nie kochałem jego. A także, że go nie szanowałem, ponieważ nie był kimś, kto na to zasługiwał. Po prostu się go bałem i zwyczajnie mi ulżyło, kiedy wyszedł i już nie wrócił. Później dowiedzieliśmy się, że się upił i wdał w jakąś burdę. Ktoś znokautował go i to już na stałe.

Bucky: I bardzo dobrze. Należało mu się od dawna.

S: Bucky...

B: Co? Mówię to, czego ty uważasz, że nie wypada mówić na głos. Nie wiedzieć dlaczego, bo już to przerabialiśmy i...

S: Właśnie, już to przerabialiśmy, więc skończ temat, proszę, i zacznij przechwalać się wspaniałymi genami.

B: A żebyś wiedział, że zamierzam. Bo mam wspaniałe geny i miałem je jeszcze przed serum. Geny mamy Barnes. Stąd te boskie włosy, zazdrośnicy.

S: To ten moment, w którym powinienem powiedzieć, że cały jesteś boski, tak?

B: Zdecydowanie tak. Tylko, że niestety węch też mam boski. Dlatego tamten okres nazywamy mrocznym okresem. Bardzo mrocznym.