ASTRID LÖFGREN

N, no wiem, wiem. Każdy widzi to, co chce zobaczyć, ale przynajmniej jest różnorodnie :P
Ojejciu. To chyba chora psychicznie ta psychopatka była. I musiała się chronicznie nudzić w tym szpitalu, jak na psychopatkę przystało. A przestań, takie zabawki w psychiatryku to na każdym kroku.
Musi obrazić? On nic nie musi, on chce. Jestem ciekawa, jak by mu poszło wymyślanie w tym nurcie. 

/Ale za to bardzo lubię motyw dziadka Bucky'ego, który jeździ ze swoimi wnukami na ryby, uczy je łowić, pilnuje, żeby się nie pobrudziły, i żeby nie zorientowały się, że po kryjomu wciąż pali i nie doniosły babci. Tu dramy nie dopatruję :P 

/No wiem, wiem kolczatki, sztylety i paralizatory to standardowe wyposażenie każdej szanującej się placówki.

/Zapewne byłoby to coś w stylu "Nie mów mi co mam robić pani - pozjadałam wszystkie rozumy i robię ci chrzanioną psychoanalizę - Löfgren". Przynajmniej w podobny sposób zawsze zwracał się do choćby T'Challi. 

Hope, mówisz do ojca po imieniu? Już chyba wszystkich o to pytałam, ale co tam, na ciebie kolej. Jakie masz podejście do sprawy z uzdolnionymi ludźmi? Wiem, działasz po stronie Steve’a, więc teoretycznie masz te same poglądy, ale może jednak czymś się różnią?

/Między mną i ojcem zaczęło psuć się po śmierci mamy, kiedy jeszcze byłam dzieckiem. Od tamtego czasu minęło ponad dwadzieścia lat i dopiero niedawno znów zaczęło się między nami układać tak, jak powinno. Ale nie zmienia to tego, że przez ostatnie lata był dla mnie bardziej Hankiem, niż tatą.

/Nie mam takich samych poglądów jak Steve Rogers, nie zgadzam się z nim w kilku poważnych kwestiach, ponieważ uważam, że ludzie z wyjątkowo groźnymi mocami powinni być poddani jakiejś formie kontroli, ale o wiele łagodniejszej niż ta, która obecnie obowiązuje. Nie zgadzam się z wieloma postanowieniami Protokołu, a zwłaszcza ze ściganiem Nieludzi jak przestępców tylko za to, kim są. Więc skoro mogę coś zdziałać, zrobię to.

Steve, zacząłeś już podnosić morale grupy? Jak w ogóle chcecie rozpocząć swoje działania? Pytam, chociaż wiem, że prawdopodobnie nie możesz tego zdradzić.

/Mam zakaz wygłaszania jakichkolwiek przemów, co utrudnia mi zadanie, ale cóż, to była demokratyczna decyzja. I nigdy nie byli w niczym tak jednogłośni. 

/I tak, przykro mi, ale póki co nie mogę wiele powiedzieć.

Bucky, no cały czas powtarzasz, że nie jesteś normalny, to nazwanie protez to dość naturalna kolej rzeczy. A one razem do ciebie wtedy szły? Znaczy w nocy? Czy to działa tak, że pomyślisz o tej jednej konkretnej i ta jedna konkretna do ciebie drepcze?
Chcesz, chcesz. Mam dla ciebie zadanie. Powymyślaj pseudonimy ludziom, z którymi tutaj rozmawiasz. Zostawiam ci wolną rękę i nie stawiam granic. Proszę?

/Nie jestem aż tak nienormalny, wypraszam sobie. Może w przyszłości skończę gadając do swojej protezy, ale teraz nie jest ze mną jeszcze aż tak źle. I nie, to nie do końca tak działa. Nie chodzi tu o myśl, nic w tych rzeczy, a o odpowiedni ruch mięśni. Każda funkcja się na tym opierała już... chyba od początku, więc mam to już wytrenowane. A reaguje ta proteza, którą włączę. I tyle.

/I wiedziałem, po prostu wiedziałem, że będzie kruczek. "Zostawiam ci wolną rękę i nie stawiam granic" - słońce, nie jestem aż tak głupi, by na to pójść. Powiem coś, co ci się nie spodoba, i będziesz mi to wypominać. Nie ma bata, nie dam się wkręcić.