Astrid Löfgren

Bucky, pytanie niewygodne, ale opowiedz o swojej służbie w organizacji H.Y.D.R.A.

Bucky:  

 O czym chciałabyś niby usłyszeć? O tym jak niszczono mnie w kółko i w kółko, każdego cholernego dnia? Jak wyrywano wspomnienia z mojej głowy, jak łamano mi kości, doprowadzano na skraj wytrzymałości, jak katowano do nieprzytomności, bo chciano przetestować mój próg bólu? Jak zabierano mi wszystko, co kochałem? Jak pozwalano mi uciec, dawano ułudę wolności, by potem ciągnąć mnie z powrotem niczym cholerną zdobycz? Chcesz słuchać o moim pieprzonym szlochu, gdy ostatecznie dotarło do mnie, że to już koniec, bo Steve już mnie nie uratuje, bo jest martwy?
  O tym chcesz słuchać?!

 Może opowiedzieć ci o tym, czym naprawdę jestem? Jak wyciągnąłem cel z samochodu, przestrzeliłem mu kolana i zostawiłem na śniegu wśród krwi i ciał jego rodziny?! Pozostawiłem na powolną śmierć z ciałami jego dzieci przed oczyma?! Jak zabiłem dziecko, słuchając szlochu jego matki, która nazywała mnie potworem?! Mam tę krew na rękach i nigdy nie będę w stanie jej zmyć.

 I nie nazywaj mnie Bucky. Nie jestem nim, nie jestem bohaterem.

N:

Nie miej Jamesowi za złe tego wybuchu. To naprawdę drażliwy temat i nie jest gotowy na mówienie o nim. Sam stara się poruszać z nim ten temat, ale jeśli on sam nie będzie chciał dać sobie pomóc, niczego nie da się zrobić.