o.

I do sprzatania trzeba mieć powołanie. Żadna praca nie chańbi. Obecny to dzieciak, powiem że na komiksy i czekoladę xD
W sumie jestem wierząca, ale nie praktykuje z powodu księży. Co już się gryzie i powinnam płonąć w czeluściach i być deportowaną xD Ale ogólnie to rozumiem bunt ludzi i nie mówię im "nie" xD

/Oj trzeba, trzeba. Nie mogę się nie zgodzić, ponieważ straciłabym wymówkę, by tego nie robić :P A tak można stwierdzić "Nie mam powołania" i po sprawie!

/No i zobacz jaki ładny art - klik! Jestem mistrzynią subtelnego zmieniania tematu, ha :P!

V: To jak nazywasz swoje odczucia? Jak podchodzisz do swojego istnienia? 

 Odczuciami właśnie. To podstawowe procesy poznawcze i reakcje fizyczne lub psychiczne powstałe na skutek bezpośredniego działania bodźców zewnętrznych lub wewnętrznych, oddziałujących bezpośrednia na zakończenia receptorów. Odczuwam więc. Tak, jak i istnieję. Jest to niepodważalny fakt, którego celu nie potrafię jednak określić.

N: jak się czujesz z tym, że mało kto cię lubi? Przyzwyczailas się czy jednak gdzieś to boli?

 Nie przejmuję się zdaniem ludzi na mój temat. To byłoby niepotrzebne psucie sobie nerwów. 

T: Też to robiłeś. Lekka hipokryzja z twojej strony. No ale nic mi do tego.

 Robiłem. Czas przeszły, jak sama zauważyłaś. Przejrzałem na oczy i gdy tylko zorientowałem się do czego to prowadzi, zmieniłem taktykę, ponieważ chcę choć częściowo naprawić własne błędy. Tak robią dorośli ludzie. Ponoć, tak przynajmniej słyszałem.