Astrid Löfgren

No nie wiem czy byś chciał.
Czyli że używasz czasem słów, których nie znasz, dochodzi do ciebie, że nie wiesz co mówisz, i sprawdzasz? Tak zrozumiałam.
Straszne, bo to wydaje się cholernie irytujące. Jakbyś był jednocześnie Rosjaninem i Amerykaninem z krwi i kości. No i jeszcze Żydem, co to coś tam mówi w jidysz. Jakbyś miał całkiem naturalnie parę narodowości, z czego jedna mniej naturalna. Albo jakby siedziały ci w głowie ludki i mówiły w różnych językach, a ty nie jesteś w stanie jakoś tego połączyć. Tak to sobie wyobrażam w tej początkowej fazie, o której wspomniałeś.
Nigdy nie wiadomo czym zaczniesz się przejmować. Kto wie, co zrobisz, kiedy pojawi się pierwszy siwy włos, a później pierwsza zmarszczka i to nie mimiczna.
Myślę, że gdyby granat, czy cokolwiek innego, wybuchł w twoich rękach, to wiele by z ciebie nie zostało. Nie żebym cię zachęcała.

 Uwierz, że tak, chciałbym. Mógłbym nawet codziennie spadać w dół przepaści, łamać kości, tracić rękę i przeżywać to wszystko raz za razem, jeśli tylko mógłbym wybrać. A gdybym wiedział, co mnie ominęło, spadałbym z cholernym uśmiechem na ustach.

 Jestem Amerykaninem. Wyznającym judaizm, ale Amerykaninem. Tylko. Wielu Żydów mieszkających w Ameryce według prawa nie ma statusu Żyda. Dziwna sprawa, nawet sam mam problemy ze zrozumieniem tego, jak się ten status nadaje. Zresztą, nie to jest teraz ważne. Nie będę kłamać, za USA nie przepadam, nic w tym chyba dziwnego, i jednak wolałbym być Rosjaninem. 

 Raczej nie zacznę rozpaczać i nie pobiegnę do sklepu po farbę do włosów i krem na zmarszczki. 

 To "Nie żebym cię zachęcała" brzmi tak, jakbyś mnie jednak zachęcała.