O.

Haha ale na to nie ma tematycznych ubrań xD w końcu żyją w 21w. mogą szukać swojego "stylu" xD
Haha na barana by poniósł Bucky'ego jakby jego nogi się zmęczyły xD 

/A tam, to para artystów, więc dadzą radę. Steve zrobi ozdoby, wymyśli przebrania, a Buckyś napisze jakąś chwytliwą melodyjkę. Na pianinie chyba już nie zagra, ale na gitarze dałby radę. Tylko lepiej, żeby nie śpiewał. 

/Teraz baran będzie kojarzył mi się z miniaturką. Bukcy lubi na barana, a biedy Steve nie wie co to za pozycja.

S,B: czyli Bucky po pijaku dał się ponieść na Brooklynie? Jakoś to przybliżycie? I Steve! Nie wierzę, rzuciłeś się z ustami na Bucky'ego? Czy po prostu przyznałeś się do uczuć? Bucky przyznaj że jest ci miło że Steve szukał cie w każdym mijanym człowieku, czyli nie zapomniał o tobie. Pewnie też nieco zazdrosny jesteś?

Bucky:

/Dlaczego miałbym być zazdrosny? Jestem... jaki jestem, do ideału mi daleko, daleko jak diabli, ale Steve mnie wybrał. I każdemu, kto próbował by to zmienić i mi go odpić, wydrapałbym oczy. I w moim przypadku nie jest to pusta groźba.

Steve:

/Oryginalny sposób okazywania uczuć, prawda? Bucky już tak ma. Mnie kiedyś kopnął w twarz.

Bucky:

/Ja wcale... To była twoja wina! Mówiłem, żebyś nie zachodził mnie od tyłu.

Steve:

/Dobrze, to była moja wina, kocie. To zawsze jest moja wina.

/No i nie, nie rzuciłem się na niego, bo to mogłoby się źle skończyć. Po prostu zebrałem się w sobie, zaryzykowałem i wyrzuciłem z siebie to wszystko. Minęło sporo czasu, zanim Bucky pozwolił się dotknąć. Przez pierwsze dwa tygodnie pozwalał pocałować się najwyżej w czoło, co szanowałem, więc zdecydowanie nie nazwałbym tego rzuceniem się. A jeśli chodzi o podpitego Bucky'ego to nie, nie zdarzyło się to na Brooklynie, a...

Bucky:

/To było we Francji, pod koniec 1944. Przeholowałem i nie potrafiłem utrzymać rąk przy sobie. Steve ma na szczęście tyle taktu - którego ja nie mam - by nie wspominać o tym, że zaproponowałem nawet, że mu...

Steve:

/Bucky...

Bucky:

/Okej, okej, nic nie mówię, panie pruderyjny. Teraz jakoś już nie wybrzydzasz.

Steve:

/Dlaczego ja go znoszę?