Astrid Löfgren

N, a tu ledwo magister i do tego utknięcie w miejscu :( To żałosne. Uważaj, żeby nie spotkał cię ten sam los.
W takim razie chociaż dniowy urlop :P

/Już spotkał. Brak prawdziwego trólovera, brak dwóch doktoratów, brak światowej sławy renomy, a do tego nie wpadłam w parku na żadnego superbohatera. Zmarnowane życie.

/Och, będę miała kila dwudniowych urlopów od niego, ponieważ utknę na zajęciach od rana do wieczora. Jej.

Hope, w jakiś sposób te pomniejszanie odbija się na waszym zdrowiu na przykład? 

 Po długim stosowaniu tak, może to odbić się negatywnie na zdrowiu użytkownika tego sprzętu. I pod żadnym pozorem nie można używać tej technologii bez specjalistycznego hełmu, ponieważ może mieć to katastrofalny wpływ na ludzki mózg. W najlepszym przypadku człowiek po prostu oszaleje.

Steve, okej, niech ci będzie. Chociaż i tak uważam, że gdyby któryś z was miał pierwszy odpuścić, to byłby to Sam.
Ty jesteś do przytyków przyzwyczajony, ale Sharon chyba nie bardzo. Jak to znosi oprócz zamykania drzwi kopnięciem? 

/Dla mnie to wszystko jest bardziej osobiste, niż dla niego, więc jest to zrozumiałe. On pierwszy raz zobaczył Bucky'ego, gdy ten wyrwał mu kierownice z rąk. Drugi raz spotkał go, gdy ten zepchnął go z Helicarriera. Ale i tak postanowił nam pomóc.

/Cóż, ostrzegła ich, że póki co kopnięciem zamyka drzwi, a jeśli nie przestaną, zamknie im w ten sposób usta. I wiem, że to zrobi. Prosiłem ich, żeby już sobie darowali, ale prędzej lub później znów zaczynają. Razem potrafią być nie do zniesienia, a ponoć tak się nie lubią.

Bucky, nie odchrzanię się. Postaraj się czasem coś ładnie napisać a świat stanie się piękniejszy.
No i czym on cię tak prowokuje, że aż nie możesz się powstrzymać?

/Nie przeszkadza mi moje pismo. Ja je odczytuję, inni nie muszą, a nawet nie powinni, Dlatego kurs kaligrafii mi nie potrzebny.

/Prowokuje mnie samym swoim istnieniem. Zadowolona?