Astrid Löfgren

N, dlatego trzeba zrobić wszystko, by taka wizja stała się rzeczywistością. Te wspólne herbatki, pieczenie ciasteczek, robótki na drutach <3 Wspaniałe doświadczenie.
Ogólnie w różu mu do twarzy. Nie wiem, czy to zasługa kokardki czy Hello Kitty na ramieniu, ale wygląda na groźnego bardziej niż zwykle.

/Może trzeba podrzucić im kilka ulotek z klubu seniora? Otworzyliby się na ludzi, poznaliby nowych przyjaciół, znów mogliby wybierać się na podwójne randki. I kto wie, może Dot wciąż żyje i jest sama? Bucky miałby szansę.

/To przez kokardkę. Dodaje mu +100 do zajebistości i +200 do budzonej grozy.

Steve, można też wiedzieć, co chce się zmienić, ale nie mieć pojęcia, w jaki sposób to zrobić. 

 O, to też znam. Chyba nawet lepiej. Wiele razy chciałem coś zmienić w swoim życiu, szczególnie na początku, ale nie miałem pojęcia jak się za to zabrać.

Bucky, mówisz o tym dwudziestodniowym? Matka nastolatka i wcześniak? O takim to wiem. Boję się zapytać o przykłady innych bzdur, które zapamiętałeś. Na pewno masz coś z życia surykatek, nie? Mistrz pocieszania, no ale właśnie nie, nie będzie mi dane się drzeć przez dwadzieścia godzin.

/Em... Możliwe, że to ten, ale nie jestem pewien, To już mi umknęło. I tak, znam kilka ciekawostek o surykatkach. Wiesz, jakbym czasem zapomniał swojego imienia, mogę pocieszać się tym, że wiem, że dziwogony dają surykatkom fałszywe ostrzeżenia przed drapieżnikami, by ukraść im upolowane pożywienie. A tym pożywieniem może być choćby skorpion, bo te małe cholerstwa lubią urozmaicać nim swój jadłospis. Czad, co? No jakoś nie.

/Och, no i po co mi to mówiłaś? Poodczuwałbym trochę satysfakcji.