Bucky: Przeze mnie wyszedłeś na seksistę więc muszę spytać; co sądzisz o ruchu LGBT xD?Drugi raz nie dam się podejść. Może i wychowałem się w czasach, w których popychadła wielkiego wodza wtrącały za to ludzi do obozów, ale przede wszystkim jestem z Brooklynu i pracowałem w dokach, więc widziałem i robiłem nie jedno. Nie mam niczego przeciwko i choć przyznaję, że zadziwia mnie to, jak ci ludzie potrafią o walczyć o swoje to niektóre z tych metod są dość mocno kontrowersyjne.
Poniżenie to twoja bezradność. Co ci szkodzi poprosić o pomoc? Dlaczego faceci zawsze myślą, że to takie poniżające o coś poprosić? Czemu się nie przyznają, że w danym momencie (nie zawsze) są słabi? No tak, bo mniej wrażliwi i zbyt dumni.N: Dam mu go na miesiąc działania bloga, wytrzymaj!
Nie jesteś dzieckiem, a tak się trochę zachowujesz. "Nie jestem bezradny, nieeee, no gdzie, tylko czasami mam ochotę się zabić", mhm.
N, proszę, daj mu tego kota, bo zaraz mu strzelę :D
Bucky (znowu) oglądałeś jakiś film/ czytałeś książkę która cie wzruszyła albo w ogóle wywołała jakieś emocje?Raz oglądałem jakiś film o katastrofie statku. Pod koniec była para, której udało się przeżyć i kobieta dryfowała na krze lodu. Nie do końca pamiętam, jak się to potoczyło, ale mężczyzna wyślizgnął się kobiecie z rąk i zamarzł na śmierć tonąc w ocenie. Przyznam, choć niechętnie, że miałem przy tym dziwne uczucie- jakby mnie ścisnęło wewnątrz.
A ja stawiam na niedobór serotoniny, kochanieńki. Hormon szczęścia. Mogłabym tym tropem iść dalej i coś wynaleźć - i to w ciemno, ale nie dołujmy się aż tak.Nie jestem bezradny. Żyłem sam przez kilka miesięcy, nie mówiąc o poprzednich latach, więc potrafię dać sobie radę. Nie będę skomleć do Wilsona o chwilę uwagi, bo wystarczająco poniżający jest już fakt, że widział nie tylko moje akta, ale zapewne też nagrania. Samo to sprawia, że chciałbym móc zapaść się pod ziemię, więc nie muszę dodatkowo się poniżać prosząc o pomoc z samym sobą. Nie jestem dzieckiem.
W każdym bądź razie więcej czekolady! Nie ma nic lepszego na odrobinę szczęścia.
Czy ja wiem, czy to egoizm. Może bezradność? Myślę, że po prostu w środku aż krzyczysz, chcesz wołać o pomoc, ale duma ci na to nie pozwala, więc zostajesz, żeby chociaż wiedzieli, że się starasz. Nie wiem, czy tak jest.
James: ja się nie dziwię, że takie huśtawki masz. Trudno, żebyś nie miał. Mogłabym wysnuć różne teorie, ale chyba sama nawet nie chcę, a ty już na pewno. "Ponurajmy" się razem.Ja obstawiałem, że to po odstawieniu wszystkich świństw, którymi mnie szpilowano i które sam w siebie ładowałem, ale nie jestem specjalistą. Zdarza mi się pomyśleć o tym, że wcale nie jest aż tak źle i może kiedyś wszystko się choć trochę unormuje, ale zazwyczaj potem dociera do mnie, że to wszystko gówno prawda, bo ta zaraza jest już wszędzie. Czasem mam ochotę wyjść i już nie wrócić, bo oszczędziłoby nerwów cholernego Wilsona, a Rogers musiałby się w końcu z tym pogodzić. Ciągnę śmierć za sobą wszędzie tam, gdzie się pojawię, więc dotrze tu prędzej czy później. Ale widocznie jestem większym egoistą niż sądziłem, bo nie potrafię tego zrobić.
A jak już pomyślisz o czymś optymistycznym, to o czym np.?
James: no to w księżyc, whatever. Lubisz myśleć?Zależy o czym. Kiedy staram się przypomnieć sobie zbyt wiele to czuję jakbym dostawał ataku migreny, a właściwie kilku na raz. Moje rozmyślania rzadko zahaczają o jakieś optymistyczne myśli. Częściej to po prostu użalanie się i dochodzenie do wniosku, jak beznadziejna jest sytuacja. I tak, znowu jestem ponury, ale sam nie wiem, dlaczego miewam jakieś chore huśtawki nastrojów.
James: o czym najczęściej myślisz, kiedy siedzisz na dachu i patrzysz w gwiazdy?Sharon:
Sharon: wolisz siedzenie za biurkiem czy zewnętrzne akcje? I dlaczego?
N: Czym dla ciebie jest sens istnienia?Choć ze mnie prost człowiek to jednak nie wyobrażam sobie też życia prostym, utartym schematem narodziny- szkoła-praca-rodzina-praca-śmierć. Jakkolwiek infantylnie by to zabrzmiało- dla mnie sensem życia jest wszystko, co jest mi bliskie. Nie wyobrażam sobie życia bez bliskich, bez pasji, bez dążenia do wiedzy, bez głupich przepychanek, bez codziennego uśmiechu...
Sharon: Kim był mąż Peggy? I jak dokładnie się nazywał? Bardzo mnie to nurtuje :/N: Wtrącę się- dane męża Peggy nie zostały ujawnione w żadnym uniwersum, ale 616!Peggy zaangażowana była w związek (btw. to był jeden z pierwszych międzyczasowych romansów w Marvelu) z Gabem Jonesem, więc postawiłam na niego :) Wiem, że ponoć w Agentach pojawił się jego wnuk, ale to przecież niczego nie wyklucza.
Sam, Sharon i Jamie: Czego się najbardziej boicie?
Do badań strategicznych, rozeznania w terenie i analizy danych.Sharon: Jakie masz przeszkolenie?
Sharon: Jak wygląda szkolenie na agenta T.A.R.C.Z.Y.? Jakie są etapy i kiedy zaczęłaś mieć jakiekolwiek misje? Dopiero po ukończeniu szkolenia, czy w jego trakcie? Ile miałaś lat gdy je zaczęłaś i w jakim wieku stałaś się "pełnoprawną" agentką? Ile lat trwa szkolenie?Nie mogę wyjawić szczegółów, bo czekałoby mnie za to pociągnięcie do odpowiedzialności, ale żeby zostać agentem SHIELD, trzeba mieć ukończone studia wyższe oraz posiadać wiedzę i umiejętności w którejś z priorytetowych dziedzin- np. inżynierii, nauk ścisłych i tak dalej, posługiwać się płynnie kilkoma językami obcymi- mile widziane języki egzotyczne i dialekty. Mile widziane jest też doświadczenie wywiadowcze, prawnicze, śledcze czy wojskowe. Przechodzi się też testy fizyczne i psychologiczne, które kwalifikują do następnego etapu- szkolenia, którego szczegółów nie ujawnię. Kiedy z rekrutowano mnie do SHIELD miałam 26 lat, a "odznakę" pełnoprawnego agenta otrzymałam po przejściu etapu próbnego, czyli po dwóch latach i dopiero wtedy mogłam udawać się na misje bez nadzoru.
Jamie ty też lubisz siedzieć w nocy na dachu i wgapiać się w księżyc? Mamy coś wspólnego ;)Sam:
Sam dawno się do ciebie nie odzywałam. Nadal jesteś taki zapracowany? I jak Steve wspomina spędzony na blogu czas?
Sharon: Dlaczego zdecydowałaś się na pracę agentki? Jak pracuje Ci się z Samem? I dlaczego nie powiadomiłaś Rogersa o WS?
Sam:Sam: Gratuluję i trzymam mocno kciuki! Zasługujesz na to.
Sharon: Jak wyglądała twoja praca dla SHIELD?
Sam: Jak minęły ci ostatnie dni? Wciąż zawalony robotą po uszy?Sam:
Sharon: Opowiedz coś o Peggy, proszę.
Moze teraz uda mi sie pozadnie wypytac naszą tygodniową postać :"3Sharon:
Sharon: cześć! Bardzo miło cie poznać.
Czy twoje nazwisko ma cos wspólnego z Tamtą agentką Carter? Jesteście rodziną czy cos?
Steve zaprosił cie w końcu na tą kawe? :D
Bucky: lubisz spacery?
James, ależ z ciebie jajcarz wychodzi :D I jaki romantyk!
A kto tu o koczkach czy warkoczykach mówił? Jeden ogonek wystarczy. No, chyba że chciałbyś zwracać większą uwagę babć...
Sharon: Witaj! Jak wspominasz pierwsze spotkanie z WS? I co czujesz do Steve'a?Zim...Barnes przypominał zwierzę zagnane w ślepy róg. Nie wiem, jak zareagowałabym, gdybym nie miała Sama u boku. Nie byłam jedną z wtajemniczonych w sprawę osób, więc to był... lekki szok, choć wyjaśniał postępowanie Kapitana Rogersa. Z nim samym moje relacje ostatnio przestałby być już tak chłodne, jak po Waszyngtonie, ale nadal to długa droga.
N: to jakie w końcu oczy ma Bucky? O.o616!Bucky ma brązowe, Ultimate!Bucky ma zielone, a MCU!Bucky ma jakieś szaroniebieskie :)
Błagam prosze powiedz ze zdazyłam!N:
Steve: super że tu wpadłeś. Niesamowicie było cie poznac. Mam nadzieje jeszcze z tobą kiedyś pogadac :) trzymaj sie i ciągle wierze ze kiedys sie zakochasz.. Pozdrawiam!
N, wybacz ze tak pozno.. zupełnie sie zagapiłam!! Mam nadzieje ze zaliczysz :)
#1 James odzyskuje humor! Panie i Panowie, zdrowie Bucka!czytałam ten post miliard razy i do teraz mam banana na twarzy :)
N, jestes mega. I dziekuje że założyłas tego bloga. Serio. Teraz dopiero dostrzegam jak bardzo związałam sie z postacią Buckiego.. a to wszystko przez ciebie! Ha.. a teraz leże i płacze.
#2O Boże, nie wierzę! Chyba za chwilę wypiję twoje zdrowie! Wyściskałabym cię, gdybym mogła :D Ale byś miał szalone życie z tymi osiemdziesięciolatkami... Żadna by ci się nie oparła.N: Mam bardzo specyficzne poczucie humoru, ale przez tego smutasa muszę je nieustannie hamować. Stwierdziłam jednak, że czasem takie przebłyski dobrze mu zrobią.
Chyba jedyny ratunek - związuj. Mam w sumie podobną fryzurę i czasami związanie włosów jest jak zbawienie, wiem co czujesz. Czemu nie mogłeś się przemóc?
N, haha, faktycznie! W sumie to chyba Stana wina z tymi włosami, ale może i nie, bo coś mi się kojarzy, że gdzieś w jakiejś produkcji na klacie miał je dość "bujne" :D Albo się Zimie spaliły w jakiś dziwny sposób... Kurczę, rozkmina na dłużej. Zrób koniecznie tę zakładkę do rozmów o pierdołach :D
James, no wreszcie. Zależało mi, żebyś dostrzegł absurdy i nie brał wszystkiego tak do siebie. Teraz mnie oświeć: skurcze mięśni twarzy czy jednak nie? (nie odczepię się z tym chyba)N: Zakładka powstała, więc na moją część możesz już odpowiedzieć tam.
Dobrze, że chociaż te na głowie masz. Jakoś sobie nie wyobrażam ciebie bez tych bujnych, brązowych fal (no, przepraszam, ale mam straszną słabość do takich włosów, więc je będę wielbić...)
Myślę, że jakiś prawnik-masochista by się za twoją sprawę wziął.
Nie pomyślałeś o soczewkach? W sumie sztuczny brąz, ale może byłoby lżej?
Ale gdybyś faktycznie nosił te siaty... to sobie pomyśl, jak by te babcie do ciebie wzdychały... :)
Nie wiem, jak to jest być jedną wielką blizną z metalowym kawałkiem czegoś w miejscu ręki, ale próbuję sobie to wyobrazić i pewna jestem, że to gówniane uczucie (mój język dziś powala, sorry).N: Wspomniałaś o włosach i tak przyszło mi na myśl- kto u diabła (i dlaczego) woskował Zimie klatę :P?
Włosy możesz polubić, bo masz naprawdę fajne (tsa, moja słabość). Wiem, gadam od rzeczy, ale czemu by nie zacząć od takich głupot? W oczach możesz polubić kolor. Mówiłeś, że chyba lubisz niebieski (pewnie nie ten odcień, ale mniejsza), oczy masz niebieskie. Odsuń informacje, że są zimne, bo ciepło musisz sam w nie wlać, ale to długa droga raczej. Blizny? To twoja historia. Każda z nich ci na pewno o czymś przypomina. Więc niech przypominają ci, bo to jesteś ty, nieważne, jak by te wspomnienia miały boleć. Wbrew pozorom to może dać ci siłę. Metalowa ręka? Siła. Kiedyś będziesz nią nosił zakupy babciom (nie, nie nabijam się). Zacznij od pierdół.
No to na co czekasz? Szukać trzeba adwokata i budować linię obrony.
N świetny szablon :) Tylko moim zdaniem powinien być ciut węższy. Chodzi o miejsce, gdzie wyświetlane są posty, tekst jest za bardzo rozciągnięty ;/Zgadzam się z tobą, dziękujmy Gallowi. Sama nie mogę się przyzwyczaić do nowego wyglądu i postaram się jakoś to poprawić, choć sama często korzystam z wersji na telefon, więc ta komputerowa zawsze wydawała mi się rozwleczona :P
Okeeej, rozumiem aluzję co do Rogersa. :D Fakt, zostawmy to.Trochę mnie zagiąłeś, muszę przyznać. Ty się zwyczajnie wstydzisz. Jesteś bardziej ludzki, niż ci się chyba wydaje. Nie będę ci polecała standardowych sposobów podnoszenia samooceny, bo takie stawanie przed lustrem i gadanie do siebie "jesteś zajebisty" to raczej średni pomysł, ale kurczę, mógłbyś poszukać czegoś, co możesz ewentualnie polubić. Nawet najbardziej beznadziejną z pozoru cechę. No nie ponoć. Wyćwiczysz te akcenty, mam nadzieję. Boże, człowieku, jak ty bardzo potrzebujesz zwykłej rozmowy o bzdetach z kimkolwiek. Aż by się chciało ciebie przytulić.N: Tak, kochajmy Galla za wytrzymanie moich jęków i stęków! Blog był w stanie roboczym przez ponad 190 postów, więc miejmy nadzieję, że teraz wytrwa z dziesięć razy tyle!
N, jak przejrzyście <3 Gall Anonim się spisał!
Chyba nie jest tak głupi by sądzić, że ty to tamten James.Inteligencja Rogersa, a raczej jej braki, to rzecz mocno dyskusyjna, więc wolę pozostawić temat.
Wszystko jest przed tobą. Przynajmniej chcesz ruszyć, a to już jest krok.
Właśnie to mi się w tym metaforach podoba najbardziej. Nie mam wszystkiego na tacy, więc mogę pogrzebać i coś znaleźć, a potem o tym podyskutować.
Kocham wszelkiego rodzaju akcenty i tylko za nie mogłabym cię wręcz pokochać <3 Pewnie bym mówiła inaczej, gdybym sama akcentowała raz tak, raz inaczej, ale w sumie to ciekawa "umiejętność".
Myślę, że on wcale nie chce i nie będzie chciał z tobą walczyć, chociażby ze względu na "tego drugiego".Tylko, że i do niego dotrze kiedyś to, że Barnesa już nie ma. Wątpię w to, że wypruwał sobie żyły szukając mnie po to, by móc sobie na mnie popatrzeć.
Jeśli odczekasz zbyt długo, możesz stać się tym słoniem od łańcucha, który przyzwyczai się do swojej sytuacji. Impas.
Wiara w kogoś i siebie jest bardzo ważna moim zdaniem, bo może otworzyć nam oczy, ale też pomóc, jeśli odpowiednio mocno czegoś chcemy. Próbujesz, przewracasz się, próbujesz, przewracasz, przez długi czas dzieje się tak na zmianę, aż w końcu ruszasz z miejsca i dochodzi do ciebie, jak wiara i upór wiele dały i dopiero wtedy to doceniasz.
Mówiłam już, jak mi się podobają twoje metafory? Chyba nie, więc mówię.
Co do ulubionego słowa. Ciekawiło mnie to od jakiegoś czasu, ale zapominałam zapytać. Ciekawiło głównie przez to, że pomyślałam, że może masz jakieś słowo, które uważasz za fajne, przyjemne, z którym wiążesz jakieś miłe wspomnienia, i które zwyczajnie lubisz, bo np. podoba ci się jego brzmienie. Zwyczajna ciekawość.
#1 James: dobre porównanie, właśnie o to chodzi. Ja wiem, że potrafisz, choć ty nie jesteś co do tego przekonany. Ja w ciebie wierzę, ty w siebie nie. Ja wierzę, że potrafisz wsiąść na rower i pojechać na nim, a ty się boisz, że się od razu wywalisz. I ta wiara ludzi (nie tylko moja) może się wkrótce przerodzić w twoją wiarę w samego siebie i spowodować, że wsiądziesz na ten rower i zwyczajnie spróbujesz.Serio myślisz, że Rogers to takie wielkie zagrożenie? Co mógłby ci zrobić?
# 2 James: A tak w ogóle to jakie jest twoje ulubione słowo? Nieważne w jakim języku.Co mógłby mi zrobić? Po ostatnim spotkaniu z nim lizałem rany przez kilka dni. To jedna z niewielu osób, która mogłaby mnie pokonać w równej walce. Więc tak, jest zagrożeniem i to takim, które zna jego... moje słabe punkty.
Steve, James, Sam: Jaki jest wasz ulubiony kolor?N: Niestety, ale Steve już odpadł :) Odpowiedział tylko na zadanie wczoraj pytanie.
James: Co lubisz robić w wolnym czasie dla relaksu?
#1 Steve: Masz jakiś pomysł na pokój na świecie?Steve:
#2 James, nie śmiem stroić sobie z ciebie żartów, absolutnie. Jeszcze chcę pożyć trochę, przynajmniej do wypłaty. Szukam sposobu, żeby ci pokazać, że da się podchodzić do wszystkiego inaczej. I wiem, że to potrafisz, tylko jeszcze o tym nie wiesz, ale się dowiesz. Oddziel sobie wrogów od osób, które jako tako tolerujesz, i które ci nie zawadzają szczególnie, i już będziesz miał krótszy łańcuch.
N, taki! Żeby nie dał rady uciec, ale jednocześnie dał radę przemaszerować do kuwety. :D Ideał! Hm, może i pies byłby w porządku. Dobry powód do wyjścia z domu. Faktycznie, ściska serducho, tym bardzie,j że życie obydwu takie do siebie podobne.
James: Plastikowego dobrze nie połączysz, chyba że zrezygnujesz z kolejnych oczek, aż w końcu znikną. Uznajmy, że słoń był na plastikowym łańcuchu, różowym i do tego niezbyt trwałym. Takiego łańcucha nie lubimy, więc się wyrywamy.N: Sam przynosi Bucky'emu/ Bucky znajduje wychudzonego dachowca i nie jest w stanie odmówić mu jedzenia, bo ten patrzy na niego oczami Kota ze Shreka i kilka miesięcy później... :P
Czekaj, czekaj, bo się pogubiłam. Kto dla ciebie jest łańcuchem?
Nie o taką rękę mi chodzi! Już nieważne.N: Rozwaliła mnie wizja Bucky'ego z króliczkiem :P
Wcale nie musisz niszczyć. Możesz się oderwać, zostawiając je razem z kołkiem. No, chyba że ktoś jest bardzo złym łańcuchem nie tylko dla ciebie, to wtedy masz moje błogosławieństwo.
N, Ło matko, ciężkie zadanie. Królik za mały, bo zgniecie, z psem na spacer nie wyjdzie, rybka też za mała i ani to pogłaskać, ani poprzytulać. Kotek? :D Duży kotek. Sam się wyprowadzi na spacerek, łasić się potrafi, poprawiać humor też, zareagować na zagrożenie też. Tak, chyba to jest to.
Już ja ci coś znajdę :D
N, coś wygrałam? :D Też mam humory, to się myślę zgramy :)N: Możesz wybrać rasę zwierzęcia :P Całkiem tego nie planowałam, ale jestem przegłosowana.
James: Ciekawa metafora, coś w tym jest, ale ja i tak powiem, że ten pieprzony słoń się wyrwał, bo sam chciał. Że łańcuch nie zdołał na niego wpłynąć na tyle, by nie był w stanie się od niego oderwać. A mogę wiedzieć gdzie widziałeś taką nienaturalnie powykręcaną, ale nie złamaną?
#1 Działa, póki się nie przyzwyczaisz. Uwierz mi na słowo.
A ja bym dodała: kiedy słoń dorósł i kołek stał się dla niego jedynie maleńką przeszkodą, co odkrył po trudach i długim czasie, w końcu zniszczył go, zrywając się z uwięzi i choć był niepewny własnego siebie, wolał poznać wolność i świat, niż tkwić wciąż w strachu, który mimo wszystko wciąż pamiętał, i który motywował go do poznawania nowych uczuć i nie poddawania się. Wciąż się uczył i był dumny, że zrezygnował z tkwienia w beznadziei.
Każdy pisze swoją historię, James. Twojego życia nikt za ciebie nie przeżyje i to ty zdecydujesz, jak będzie ono wyglądać.
#2 Bo ten uśmiech nie jest "głupawy". Wyobraź sobie, że widzisz złamaną rękę. Już?N: Dobra, przyznaje, że masz mnie. Historia o słoniu jest dość popularną opowiastką służącą jako antyreklama przemocy stosowanej na zwierzętach cyrkach i chciałam wykorzystać to jako odpowiedz na kaftan, który jednak byłby w stanie powstrzymać Zimę. Teraz weź tu z tego wybrnij :P
A teraz wyobraź sobie, że widzisz ją nienaturalnie wykręconą, ze ściągniętymi mięśniami, wygiętymi palcami, ale bez złamania.
Jest różnica? Jest.
To samo z uśmiechem. Ściągnięte mięśnie nie wyglądają tak, jak zwyczajny uśmiech.
No ale, sądź sobie co chcesz, ja i tak uważam, że się uśmiechasz, a nie wykrzywiasz.
N, może nie do końca to żart, ale już mówiłam, jak się zalewałam dyskutując o jego cudnym stroju :D Rozbawił mnie wtedy do łez.N: To wszyło całkiem przypadkiem, słowo :P Dopiero czytając to teraz zauważyłam, że jest to mniej poważne niż zakładałam. Nawet nie wiesz jak żałuję, że nie moja obsługa photoshopa to tak marny poziom!
James: Tak, wielka różnica, masz rację, bo "odruch bezwarunkowy/mimowolny/jak zwał tak zwał to dystonia, a nie uśmiech. A ty się uśmiechasz, proszę pana, a nie wykrzywiasz się dziwnie. Mam cię.
W kaftanie? Oj, z kaftanem byś sobie na pewno poradził. Chyba, że to jakiś specjalistyczny. Swoją drogą to sobie nie wyobrażam ciebie w takim wdzianku.Słyszałaś może o słoniu i łańcuchu? Kiedy słoń był młody to przywiązano go do kołka. Starał się uwolnić ze wszystkich swoich sił, ale wtedy kołek był dla niego zbyt silny. Próbował kolejnego dnia i kolejnego, aż nadszedł dzień w którym się poddał i zaakceptował swój los. I już nigdy, nigdy nie starał się spróbować znowu. To potężne, silne zwierzę już nie próbuje uciekać, ponieważ wierzy, że nie może. Ma utrwaloną w pamięci własną słabość, niemoc i to, co czekało go po tych próbach.
Mam dziś tak wyprany mózg (wybacz stwierdzenie, ale inaczej tego nie umiem nazwać. Może jakaś podpowiedź?), chce mi się zwyczajnie ryczeć i nażreć czekolady, i nie wiem, co mam ci powiedzieć.
Nie wiem, co tam robisz całymi dniami, ale może dla rozładowania wściekłości jakiś boks zacznij trenować, czy coś w ten deseń? Samookaleczenie zawsze uważałam za beznadziejny sposób. Ani to ulga na dłużej, ani przyjemność... Później to tylko przyzwyczajenie, żadna potrzeba.
Zachęcam cię do dostrzegania w sobie choć minimalnie pozytywnych cech. Pomogę ci z pierwszą: samo to, że nie chcesz krzywdzić innych. To ma ogromne znaczenie w twoim przypadku i jest naprawdę szlachetne, że wyładowujesz się na sobie, chcąc chronić innych (nie twierdzę, że ten sposób jest dobry!). Małymi kroczkami dojdziesz do celu. Poczuć tylko te czarne myśli, bo w końcu kiedyś będzie dobrze. Sam się o tym przekonasz.
Może byłoby to dla ciebie jak zimny prysznic, choć już bez powrotu i szansy, jak sądzę.Dusi mnie to, że mimo twierdzenia, że jestem wolnym człowiekiem nie mogę z własnym, cholernym ciałem, którego nienawidzę robić tego, czego chcę, bo mogę ponownie wylądować w kaftanie. To jest ta ich "wolność", która kończy się, gdy nie robię tego, czego chcą? Wolę wyładować własną wściekłość na sobie niż na czymś lub kimś innym.
I właśnie dlatego mówię, że jeśli miałoby ci to coś dać, to możesz powiedzieć. Dać coś w sensie pozytywnym oczywiście. Absolutnie nie oczekuję tego, że będziesz mówił to, czego nie chcesz. Spokojnie.
Steve: gdyby kończył się świat, a ty mógłbyś zdecydować jak wyglądałby twój ostatni dzień na nim, to jaki by ten dzień był?Raz miałem już szansę żyć ze świadomością, że zaraz zginę, więc jeśli miałoby się to powtórzyć to chciałbym odejść ze świadomością, że wszystkie moje winy zostały wybaczone. Może to staroświeckie, ale jestem wierzący i starałbym się naprawić swoje błędy. Wreszcie zrzucił maskę. Nie marnowałbym czasu, odnalazł tych, na których mi zależy i szczerze wyrzucił z siebie to wszystko, co tak bardzo mi ciąży. Może powiedziałbym, że kocham. Wtedy żałowałem, że nie mam już tej możliwości.
James: Jeśli miałoby ci przynieść ulgę to, że coś opowiesz o swoich "ulubionych sposobach autodestrukcji" to słucham. Życia mi tym nie obrzydzisz (jestem pewna!), więc wal śmiało.Tobie może nie, ale sobie owszem. Nie jestem głupi. Jeśli tylko Wilson by się o tym dowiedział, nie byłby już tak wyrozumiały i bezsprzecznie zwiększyłby dozór nade mną albo zwyczajnie oddał w ręce SHIELD, bo "stwarzam zagrożenie". Co za różnica czy dla innych czy dla siebie.
nie rozumiem czemu wszscy postrzegają Bucka jako fochniętego "pana nie". Moim zdaniem gdyby ktos znalazł sie w jego sytuacji dokładnie tak samo by sie zachowywał. Troche mnie to wkurza bo mam wrażenie ze jako jedna z nielicznych widze że Bucky to serio dobry człowiek. Ukryty gdzieś bardzo głęboko ale kurcze, stara sie. I wiem że nie jest mu łatwo.
Bucky: nie dawaj sie!
A owszem, ale nie znam wszystkich.N: Wiesz o co chodzi z "ziemiami" Marvela?
Wszyscy: Dobra, dzisiaj poważne pytanie, bo mam chandrę (znów) :(N:
Jakie studia po mat- geo? Na maturze z rozszerzeń zdaję: matmę, geografię i historię (kiedy ją wpisywałam, chyba mnie przyćmiło :/).
